Þjóðfundarsöngur 1851

 

 Bólu-Hjálmar var föðurlandsvinur og ljóðið var ort í tilefni þjóðfundarins í Lærða skólanum í Reykjavík. Íslendingar bundu miklar vonir við að þingið héldi vel á málstað þjóðarinnar í frelsisbaráttunni við Danaveldi. Þriðja erindi hljóðar svo:

Ef synir móður svíkja þjáða,

sverð víkinga mýkra er;

foreyðslunnar bölvan bráða

bylti þeim sem mýgja þér;

himininn krefjum heillaráða

  og hræðumst ei þó kosti fér.

 Þetta má í grófum dráttum túlka svo að ef landsmenn svíkja Ísland er það verra en árásir víkinga. Sá sem kúgar land og þjóð má eiga von á því að bráð bölvun tortímingar steypi honum. 

Þeim var fúlasta alvara, skáldum rómantíkur, þeir stóðu vörð um hagsmuni móður sinnar, Ísafoldar.